می رسد روزی ز خالق ای عزیز
کسب روزی کن ز اهریمن گریز
آن زمان بیدار از خوابی گران
با خدایت در میان رازی نهان
با بیان اسرار از سختی رها
پیشه صبری می کنی از غم جدا
گر چه نیکی می کنی بر این و آن
مزد خواهی از خدایت هر زمان
رزق خالق را بگیری رایگان
شکر نعمت را ادایی بهر نان
آن زمان را یاد خالق را ندا
با هم اویی در میان اسرار را
یاد آن فردی کنی جویای او
بی خبر از حال ایشان غم به رو
حق او از خالقت طالب دلا
از گرفتاری هم اویی را رها
گر تقلّایی کنی دور از هوا
رزق نیکی را بخواهی از خدا
ای رها از خاک جانب آسمان
با فراهم توشه ره دور از جهان
ولی اله بایبوردی
20 / 05 / 1399